شنوایی سنجی کودکان آزمایشی ضروری برای بررسی سلامت شنوایی در نوزادی و خردسالی است. این تست به تشخیص زودهنگام اختلالات شنوایی کمک کرده و نقش مهمی در پیشگیری از مشکلات گفتاری، ارتباطی و رشدی کودک دارد. بر اساس اطلاعات سازمان جهانی بهداشت (WHO)، حدود ۳۴ میلیون کودک در سراسر جهان با کم شنوایی ناتوان کننده زندگی می کنند. این سازمان تخمین می زند که ۶۰٪ موارد کم شنوایی با تشخیص زودهنگام و انجام تست های شنوایی سنجی نوزادان به خصوص تست شنوایی سنجی ABR و تست شنوایی سنجی OAE قابل پیشگیری است که در ادامه بطور مفصل شنوایی سنجی اطفال و تست های شنوایی سنجی را توضیح خواهیم داد.
طبق پروتکل کمیته مشترک شنوایی سنجی نوزادان (jcIH) 100 درصد نوزادان با کم شنوایی قابل توجه مادرزادی بایستی تا ۳ ماهگی شناسایی شوند و لازم است مداخلات زودهنگام برای آن ها تا شش ماهگی شروع شود. عدم کشف به موقع کم شنوایی در نوزادان و اطفال باعث تاخیر افتادن در رشد گفتار و زبان کودکان خواهد شد.
تحقیقات نشان داده است که زمانی که کم شنوایی قبل از شش ماهگی تشخیص داده شود و به دنبال آن مداخلات درمانی و توان بخشی شروع شود فرایند هایی نظیر گفتار و زبان در مقایسه با کودکانی که دیرتر تشخیص و درمان داده شده اند رشد بیشتری دارد. علاوه بر این عملکرد کودکان نظیر خواندن، حساب کردن، تعداد واژگان، تولید گفتار و قابلیت فهم و رفتارهای اجتماعی ۲۰ تا ۴۰ درصد بالاتر است.
هدف از ارزیابی اولیه نوزادان تایید یا رد کم شنوایی، تعیین مقدار کم شنوایی و شکل آن و ارزیابی تمامیت سیستم شنوایی می باشد. توصیه می شود حتی اگر فقط یک گوش در تست غربالگری شنوایی نوزادان مشکوک بوده است ارزیابی نهایی برای دو گوش انجام شود، همچنین ارزیابی های دوره ای برای اعتبار نتایج و پایش وضعیت شنوایی ضروری می باشد.
شنوایی سنجی کودکان
روش های شنوایی سنجی معمولی که نیاز به همکاری کودک دارند، برای نوزادان و کودکان کوچک عملی نیست. بنابراین از روش های آبجکتیو استفاده می شود که نیاز به همکاری کودک ندارند و می توان آن ها را هنگام خواب یا با داروهای آرام بخش انجام داد.
تقریباً از هر هزار نوزاد، سه نفر ممکن است مشکل شنوایی داشته باشند، به ویژه نوزادانی با فاکتورهای خطر مانند زردی شدید. غربالگری شنوایی هنگام تولد اهمیت ویژه ای دارد، زیرا تشخیص به موقع مشکلات شنوایی از بروز اختلالات گفتار و زبان در آینده جلوگیری می کند.

انتخاب نوع تست شنوایی برای کودک بر اساس سن، تاریخچه پزشکی و وجود فاکتورهای خطر تعیین می شود. عواملی مانند مشکلات حین بارداری مادر، زردی شدید هنگام تولد یا کمبود اکسیژن می توانند در تصمیم گیری برای نوع آزمون تأثیرگذار باشند.
مراحل کلی شنوایی سنجی نوزادان و کودکان بدین صورت است:
.png)
در بدو تولد، اولین مرحله شنوایی سنجی معمولاً با تست شنوایی سنجی OAE انجام می شود که روشی سریع، غیرتهاجمی و بدون نیاز به همکاری کودک است و پاسخ حلزون (Cochlea) را بررسی می کند. نتایج این تست بهتر است تا یک ماهگی پایش شده و در صورت نیاز تکرار شوند تا خطاهای مثبت یا منفی کاذب کاهش یابد. در مواردی که نوزاد در تست OAE مشکوک شود یا دارای فاکتورهای خطر باشد، از تست های ABR و ASSR برای تخمین دقیق آستانه شنوایی و تشخیص کم شنوایی استفاده می شود؛ این تست ها حتی برای کودکانی که OAE مثبت دارند اما اختلال شنوایی دارند نیز کاربرد دارند.
علاوه بر این، برای شناسایی مشکلات گوش میانی مانند اوتیت یا نیاز به جراحی VT، تست تمپانومتری توصیه می شود. لازم به ذکر است که در نوزادان زیر ۳ سال، استفاده از دو آزمونگر برای جلب توجه کودک و قرار دادن صحیح پروب در گوش، روند انجام تست ها را مؤثرتر می کند.

در این رده سنی علاوه بر آزمون های فیزیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی که انجام می شود می توان از آزمون های رفتاری نیز برای پایش شنوایی سنجی کودکان استفاده کرد.
این تست جز پرکاربردترین تست ها در آزمون های غربالگری نوزادان می باشد. تست تمپانومتری به منظور ارزیابی عملکرد پرده گوش و گوش میانی کودک انجام می شود. بعضی از کودکان به خاطر وضعیت شیر خوردن دچار عفونت های گوش میانی و گوش درد می شوند بنابراین بهتر است در مرحله اول برای آنها تست تمپانومتری انجام شود تا از این بابت اطمینان حاصل گردد.
با استفاده از این تست می توان اوتیت میانی یا عفونت های گوش میانی و پرده گوش در اطفال را شناسایی کرد و در صورت لزوم مداخله دارویی و جراحی برای کودک انجام داد، چرا که ممکن است بعضی کودکانی که دچار اوتیت های مکرر مزمن در گوش میانی باشند نیاز به انجام جراحی و گذاشتن لوله تهویه یا vt در پرده گوش داشته باشند.
ویدیو نحوه انجام تست تمپانومتری در کودکان
برای کودکان کمتر از سه سال استفاده از دو آزمونگر برای گرفتن تست مفید می باشد چرا که نیاز به جلب توجه و پرت کردن حواس کودک وجود دارد تا بتوان پروب را داخل گوش کودک قرار داده و تست را انجام داد.
این تست ها واکنش کودک به صدا را بررسی می کنند و تخمینی از توانایی عملکردی شنوایی ارائه می دهند.
ویدیو نحوه انجام تست ادیومتری در کودکان

ارزیابی شنوایی کودکان شامل تاریخچه گیری دقیق ، معاینه اتوسکوپی گوش، تست های رفتاری و تست های فیزیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک می باشد.
اولین قدم در ارزیابی شنوایی اطفال گرفتن یک شرح حال دقیق از والدین می باشد تا ادیولوژیست را بر پایه عملکرد فیزیکی و رشدی و رفتاری کودک راهنمایی کند و نتایج این تاریخچه گیری روش های لازم در ارزیابی شنوایی نوزاد را برای ما فراهم می کند.
اتوسکوپی گوش خارجی و پرده گوش برای مشاهده علایم بیماری، بدشکلی ها و وجود جسم خارجی در گوش یا حتی جرم گوش و یا انسداد مجرای گوش به صورت مادرزادی لازم می باشد و با یک معاینه دقیق گوش کودک می توان پی به سلامت پرده گوش و یا عدم وجود جرم در گوش برد.
در صورتی که پس از معاینات، تشخیص کم شنوایی کودک قطعی شد نیاز به تجویز سمعک است. شما می توانید جهت تجویز سمعک در شرق تهران به یکی از شعب سمعک پیروزی در شرق تهران مراجعه فرمایید.

غربالگری اولیه شنوایی در نوزادان به روش های OAE ،AABR انجام می شود. مرحله اول بدو تولد نوزاد می باشد که معمولاً در بیمارستان انجام می شود که نوزاد تحت تست OAE قرار می گیرد.
اما گروهی از نوزادان در مرحله اول ممکن است در این تست پاسخ مثبت نداشته باشند ولی این دلیل بر نقص شنوایی نوزاد نمی باشد و ممکن است طبیعی باشد، چرا که مایعات جنینی به ویژه در فضای گوش میانی نوزاد ممکن است به طور کامل جذب نشده باشد و همین امر باعث عدم وجود پاسخ در تست شود.
مرحله دوم تست در یک ماهگی انجام می شود. چنانچه نوزاد در این مرحله پاسخ مثبت داشته باشد دیگر نیاز به بررسی های بیشتر ندارد ولی آن دسته از نوزادان که در یک ماهگی نیز پاسخ نداشته باشند بایستی در یک مرحله دیگر تحت آزمایش قرار گیرند به ویژه آن دسته از نوزادانی که دارای فاکتورهای خطر برای کم شنوایی باشند.
همانطور که گفته شد اولین مرحله در شنوایی سنجی کودکان انجام غربالگری شنوایی در آنها می باشد که این روش ها کاملاً غیر تهاجمی بوده و ساده قابل انجام هستند. در شنوایی سنجی نوزادان از دو روش استفاده می شود:

به علت اهمیت برنامه های مداخله ای عبارت غربالگری شنوایی نوزادان به عبارت برنامه های مداخله ای و شناسایی زودهنگام کم شنوایی تغییر پیدا کرده است. در واقع غربالگری شنوایی اولین گام در فرایند تشخیص می باشد.
موثرترین روش برای تشخیص و مداخله زودهنگام کم شنوایی در کودکان همکاری های چند بعدی می باشد. تعداد زیادی از اعضای مراقبت سلامت مثل پزشکان گوش و حلق و بینی، شنوایی شناس، متخصص ژنتیک و گفتاردرمان بایستی در تشخیص کم شنوایی در نوزادان به صورت گروهی همکاری داشته باشند.
کم شنوایی در کودکان می تواند به صورت تنها یا همراه با ناهنجاری های متعدد باشد. اما با مراجعه به کلینیک شنوایی سنجی کودکان در کمترین زمان می توان کم شنوایی کودکان را تشخیص داد. می توان گفت ۵۰ درصد کم شنوایی های مادرزادی به علت عوامل محیطی و ۵۰ درصد ارثی می باشد که در این نوع ۶۰۰ سندروم وجود دارد که همراه با نقص شنوایی می باشند.
در کم شنوایی های ژنتیکی یا ارثی ۷۰ درصد موارد غیر سندرومی و ۳۰ درصد موارد سندرومی می باشند.
کم شنوایی های محیطی می تواند در اثر عفونت های باکتریایی، ویروسی، مصرف داروهای اتوتوکسیک ،ضربات فیزیکی و صوتی ایجاد شود. همانطور که گفته شد ۳۰ درصد کم شنوایی های ارثی بیماری های سندرومیک هستند، از جمله این سندروم ها که همراه با نقص شنوایی هستند می توان به سندروم آلپورت، کروزون، آشر، پندردو واردنبرگ اشاره کرد.

بنابراین هدف از انجام شنوایی سنجی کودکان (شنوایی سنجی نوزادان) تشخیص کامل مشکل شنوایی تا ۳ ماهگی و در صورت لزوم تجویز سمعک و وسایل کمک شنوایی تا ۶ ماهگی که سن طلایی جهت زبان آموزی هست، می باشد. تمامی نوزادان و کودکان حین تولد بایستی شنوایی سنجی کودکان انجام دهند و در یک مرحله دیگر این تست تا ۳ ماهگی برای آنها تکرار شود. همانطور که گفته شد عوامل متعددی می توانند منجر به کم شنوایی در کودکان شوند بنابراین شناسایی دقیق ویژگی های آن ها و علائم آنها بسیار اهمیت دارد. در شنوایی سنجی اطفال حتی باید کم شنوایی خفیف هم مورد توجه قرار گیرد زیرا می تواند باعث تاخیر در گفتار و زبان شوند.
در کودکانی که حین تولد دچار مشکلاتی هستند انجام غربالگری و شنوایی سنجی نوزادان در فواصل زمانی معین اهمیت ویژه ای دارد. از مهمترین مشکلات حین تولد که می تواند کم شنوایی در نوزادان ایجاد کند به موارد زیر می توان اشاره کرد:
سرخجه به اسم سرخک آلمانی نیز شناخته می شود، از طریق هوا و مادر آلوده می تواند نوزاد را مبتلا کند. وقوع کم شنوایی در سرخجه حدود ۵۰ درصد می باشد که مقدار بالایی به شمار می آید و معمولاً باعث کم شنوایی ملایم تا شدید به صورت یکطرفه یا دوطرفه با الگوی نامتقارن می شود. کم شنوایی در سرخجه در بدو تولد دیده نمی شود و پیشرونده است. توصیه شده است این بیماران تا سن دو سالگی تست های شنوایی سنجی کودکان را انجام دهند.

ویروس اوریون از طریق هوا و مایع بزاق می تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. معمولاً کم شنوایی در اوریون به صورت ناگهانی است و منجر به کم شنوایی یکطرفه، وزوز گوش و سرگیجه می شود.

یک نوع عفونت سیستم تنفسی است که با علایم راش پوستی، تب و سرفه همراه می باشد. ویروس سرخک می تواند به واسطه سیستم تنفسی فوقانی و از طریق شیپور استاش، گوش میانی را درگیر کند و سبب کم شنوایی از نوع انتقالی در فرکانس های پایین و میانی شود. کم شنوایی ناشی از سرخک از حد متوسط تا شدید می باشد و بهتر در زمان سرخک حتما کودک در کلینیک های شنوایی سنجی اطفال پایش شنوایی را انجام دهد.

از بیماری های خفیف و بسیار واگیردار است که این بیماری در کودکان شایع تر می باشد. و توسط ویروسی به نام هرپس ایجاد می شود. آبله مرغان می تواند از مادر باردار به جنین سرایت کند و سبب وزن کم حین تولد، حملات تشنجی، عقب ماندگی ذهنی و میکروسفال شود. کم شنوایی در این ویروس دیده می شود و می تواند در حد ملایم تا عمیق باشد.

مخملک یا زبان توت فرنگی یک بیماری عفونی و مسری است که در دوره کودکی و در فصول سرما بیشتر دیده می شود و با درد، تهوع و تب بالا همراه می باشد. مخملک بیشتر از طریق تنفس هوای آلوده و همچنین استفاده از وسایل مشترک آلوده مانند اسباب بازی و ظروف غذا انتقال می یابد، از این رو این بیماری در مهدهای کودک بیشتر شایع است. کم شنوایی در این کودکان به صورت ناگهانی یا تدریجی می باشد و الگوی غیر قرینه دارد و در حد متوسط تا شدید می باشد.

این بیماری عفونت و التهاب در پرده مننژ و مایع مغزی نخاعی می باشد و توسط نوعی ویروس آنفولانزا ایجاد می شود. کم شنوایی در مننژیت بسیار شایع می باشد و معمولاً تا حد شدید و عمیق است و در اکثر موارد این نوع کم شنوایی برگشت پذیر نمی باشد که با تست های شنوایی سنجی قابل تشخیص است.
چون زبان و دایره واژگان در کودکان مرتباً در حال رشد میباشد امکان استفاده از تست های گفتاری مثل SRT وجود ندارد. روش جایگزین برای این تست تعیین آستانه آگاهی از اصوات گفتاری (SDT) می باشد. در واقع این تست سطحی از صداست که کودک تنها قادر به کشف محرکات گفتاری می باشد و می تواند وجود محرک گفتار را تشخیص داده و عکس العمل نشان دهد.
در کلینیک شنوایی پیروزی تمامی آزمون های فیزیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک و آزمایشات رفتاری شنوایی برای نوزادان و کودکان در سنین مختلف انجام می شود و چنانچه نیاز به مداخلات و روشهای درمانی باشد مشاوره لازم به والدین داده می شود.
بیشتر بخوانید: شنوایی سنجی در افسریه
کودک سخت آزمون، کودکی است که نیازهای ویژه دارد و تکنیک های مرسوم برای ارزیابی در آنها ناتوان است. کودکان کم توان ذهنی، اوتیسم و فلج مغزی در این گروه قرار دارند. ممکن است بیشتر از یکی از این موارد در کودک وجود داشته باشد که به آن کودکان چند معلولیتی گفته می شود. در اینگونه موارد ادیولوژیست بایستی با روش های مختلف شنوایی سنجی اطفال، وجود یا عدم وجود کم شنوایی محیطی و مرکزی را اثبات کند.
انجام تست ABR در این کودکان حتما توصیه می شود ولی به تنهایی چاره ساز نیست. چون بیشتر این کودکان از مشکلات ساختاری رنج می برند. انجام ABR, OAE و تمپانومتری در کنار ارزیابی های رفتاری، ابزارهای مناسبی برای اندازه گیری کم شنوایی در این کودکان می باشد.
کودکان با اختلال اوتیسم که معمولاً از تماس چشمی امتناع دارند و به محرکات گفتاری بی توجه هستند و یا برای مدت زمان طولانی روی اشیا خیره می شوند بایستی سریع مورد ارزیابی شنوایی قرار گیرند چرا که گاهی علائم اوتیسم در کودکان کم شنوا نیز دیده می شود و بایستی ادیولوژیست با استفاده از تست های لازم وجود ضایعه شنوایی را تشخیص دهد.
ارزیابی این کودکان از مشکل ترین ارزیابی ها در شنوایی سنجی کودکان می باشد که توسط تست های غربالگری شنوایی انجام می شود. در اغلب موارد وجود اختلال مرکزی در این کودکان، ارزیابی درست وضعیت را دشوار می سازد. استفاده از ارزیابی های تمپانومتری، OAE ،ABR برای این کودکان بسیار مفید خواهد بود. چند نکته در ارزیابی این کودکان باید مورد توجه قرار گیرد:
۱- شیوع بالایی از معلولیت های نورولوژیک شامل اختلالات عصبی عضلانی در کودکان ناشنوا -نابینا دیده می شود.
۲- ناتوانی شدید شنوایی، معمول تر از ناتوانی شدید بینایی می باشد.
۳- بسیاری از این کودکان دارای شنوایی محیطی نرمال بدون پاسخ های رفتاری نرمال به صدا هستند.
۴- ترکیب ناتوانی شنوایی و بینایی همراه با معلولیت های نورولوژیک تاثیرات عمیقی بر توانایی های زبانی و توانایی های شناختی و رشد کلی کودک می گذارد.
سوالات متداول
1. در کدام دسته از نوزادان سمعک تجویز می شود؟
چنانچه بعد از انجام تست ABR کاهش شنوایی در حد حتی خفیف وجود داشته باشد لازم است برای کودک سمعک مناسب تجویز گردد چرا که وجود کم شنوایی خفیف نیز در روند یادگیری زبان و شکل گیری گفتار کودک تاثیر خواهد گذاشت و باید سمعک تجویز شود. البته لازم است تست های های دیگر مثل ASSR نیز برای کودکان انجام شود تا اطلاعات دقیق تری از آستانه های شنوایی کودک در فرکانس های مختلف به منظور تجویز سمعک به دست آید.
2. برای انجام غربالگری شنوایی نوزاد به کجا مراجعه کنیم؟
کلینیک های شنوایی سنجی که مجهز به دستگاه های مخصوص سنجش شنوایی نوزادان و اطفال باشند بهترین محل برای انجام تست های غربالگری شنوایی می باشند. در تکرارهای دوم و سوم با توجه به تاریخی که در کارت شنوایی نوزاد درج شده با مراجعه به کلینیک های شنوایی می توانید این آزمایشات را جهت نوزاد خود انجام دهید. کلینیک شنوایی سنجی در جنوب تهران نیز تمامی آزمایشات و تست های لازم برای کودکان و نوزادان را انجام می دهد.
3. در کودکانی که مشکل خواب جهت انجام تست دارند چه کار باید کرد؟
بعضی از کودکان ممکن است حین انجام تست abr یا تست oae از خواب بیدار شوند و یا اصلاً نخوابند و همکاری لازم جهت انجام تست را نداشته باشند. توصیه می شود برای خواباندن این نوزادان از خواباندن آنها در خانه پرهیز شود و هنگام مراجعه به کلینیک این کار انجام شود تا کودک کاملاً خسته باشد و به خواب برود. ولی در بعضی کودکان به ویژه کودکان سخت آزمون که دچار مشکلات دیگری از قبیل بیش فعالی، اوتیسم، مشکلات ذهنی و... باشند و یا کودکی که به هر دلیل به خواب نرود لازم است تجویز دارو قبل از مراجعه صورت گیرد.
با تجویز پزشک اطفال داروهایی جهت به خواب رفتن کودکان وجود دارد که قبل از مراجعه بایستی توسط کودک مصرف شود. رایج ترین این داروها قطره خوراکی کلرال هیدرات می باشد که بسیار موثر برای کودک می باشد و با توجه به وزن کودک به او خورانده می شود. البته این دارو در گروه داروهای بیمارستانی می باشد و نیاز به نسخه پزشک در تهیه آن وجود دارد. داروهای دیگر از قبیل شربت استامینوفن، پرومتازین، بروفن نیز می تواند برای کودکانی که زودتر به خواب می روند استفاده شود.
4. تست تمپانومتری برای کدام دسته از کودکان استفاده می شود؟
تست تمپانومتری جهت بررسی عملکرد پرده گوش و گوش میانی انجام می شود. در بعضی نوزادان با مشکلاتی مثل شکاف کام یا لب و یا کودکان سندروم داون که در بعضی از آنها مشکلات گوش میانی نیز دیده می شود و یا کودکانی که دچار بزرگی لوزه سوم باشند لازم است این تست انجام گیرد چراکه این کودکان به علت مشکلات مجرای استاش و باز بودن سقف دهان باعث عفونت های گوش میانی می گردد که باعث زودتر تشخیص و درمان شود. برای انجام این تست نیاز به آمادگی خاصی نیست و در صورت آرامش کودک در زمان یک یا دو دقیقه انجام می شود.
5. تست ادیومتری برای کدام دسته از کودکان انجام می شود؟
لازمه انجام تست ادیومتری همکاری کودک با ما و پاسخ دادن به محرکات صوتی ارائه شده می باشد. بنابراین لازم است کودک از لحاظ سنی و عقلی در حدی باشد که بتواند با ما همکاری کند . معمولاً این تست از سن چهار سال به بالا با شرایط خاص قابل انجام می باشد، برای کودکان کم سن تر از روش های شرطی - بازی برای گرفتن پاسخ می توان استفاده کرد ولی در کودکان بالای ۴ سال این تست راحت تر انجام می شود. اصطلاحاً این تست به نام PTA شناخته می شود.
6. آیا کودکی که مشکل در صحبت کردن دارد باید تست شنوایی انجام دهد؟
در کودکان به شرط سالم بودن سیستم شنوایی شروع صحبت کردن با کلمات ساده مثل بابا، مامان، این، آن بایستی از سن ۱ سال تا یک سال و نیم شروع شود و به تدریج رشد پیدا کند. عکس العمل های کودک به محرکات صوتی بسیار مهم می باشد. کودک باید از چهار ماهگی به سمت صدا برگردد و واکنش نشان دهد چنانچه کودکی از لحاظ عکس العمل به صدا ضعیف باشد و یا از یک سال به بعد هیچ کلمه را ادا نکند و یا گفتار کودک به صورت طبیعی رشد نکند بایستی حتما در مرحله اول آزمایشات شنوایی سنجی برای کودک انجام گیرد تا از سالم بودن شنوایی اطمینان حاصل شود در مرحله دوم به شرط سالم بودن شنوایی و تست های شنوایی ارجاع گفتار درمانی برای کودک توصیه می گردد.
7. فاکتورهای خطر برای کم شنوایی کودکان کدامند؟
بین بیماری های مختلف در زمان بارداری مادر، هنگام تولد و یا در دوران نوزادی و کم شنوایی کودکان رابطه ای مستقیم وجود دارد. که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم. در نظر داشته باشید که با تست های شنوایی سنجی کودکان آسیب هایی که به گوش و شنوایی آنها رسیده است را می توان تشخیص داد.
۱- وجود نسبت فامیلی بین پدر و مادر
۲- بالا بودن میزان زردی نوزاد هنگام تولد به ویژه زردی هایی که میزان بیلی روبین بالای ۲۰ میلی گرم باشد و منجر به تعویض خون شده باشد.
۳- به دنیا آمدن نوزاد با وزن کمتر از حد معمول
۴- نارس بودن نوزاد
۵- بستری شدن نوزاد در بخش NICU
۶- دیر بدنیا آمدن نوزاد که باعث کمبود اکسیژن و یا خفگی در نوزاد شده باشد.
۷- وجود ناهنجاری ها در شکل سر و صورت مثل لاله گوش کوچک و یا عدم وجود لاله گوش، شکاف کام و یا لب و یا انسداد مجرای گوش.
۸- وجود عفونت های رحمی در مادر چرا که در این عفونت ها طیف وسیعی از ویروس ها و باکتری ها وجود دارد که منجر به کم شنوایی و مشکلات دیگر می شود.
۹- ابتلای نوزاد به عفونت های ویروسی مثل اوریون ، سرخک و سرخجه و آبله مرغان که می تواند منجر به کم شنوایی شود.
پرسش و پاسخ
لطیفی
اپراتور
جمیله یوسف زاده
اپراتور
سهرابی اخوان
اپراتور
لیلا صفایی
اپراتور
داورزاده
اپراتور
صدرا علی مردانی
اپراتور
زهرا اسمائیلی
اپراتور
سارا بیگی
اپراتور
مهتاب
اپراتور
امین
اپراتور
فاضل نیا
اپراتور
مانی محمودی
اپراتور
نفس حسین زاده
اپراتور
حکیمی
اپراتور
رستمی
اپراتور
نظام دوست
اپراتور
رسولی
اپراتور